İSHAK EDEBİYAT

Asâr-ı Tevfik Zırhlısı Kapudanı Ali Kabuli Bey, Mekteb-i Bahriye-i Şahane’de öğrenci olduğu günlerde âdet edindiği üzere sabah ezanıyla...

“Yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak. Unutma; aynı gökyüzü altında, bir direniştir yaşamak.” Nazım Hikmet Ran Bugün değişik...

Ben kim miyim? Edebiyat eleştirmenlerinin, roman, öykü kitaplarının kimliği meçhul, yeteneksiz, yalancı arka kapak yazarlarının hiç...

Başındaki namaz tülbendini çıkarmış, kulağını açıkta bırakan beyaz yaşmağının altına gözlüğünü takmış; elindeki dokunmatik telefona tuşlu...

Soğuğun değil korkunun kemiklerimize kadar üşüttüğü o uğursuz günler yaklaştı. Görmekten, duymaktan, karşılaşmaktan kaçmak için...

Parmaklarımla yokladım. Girintili çıkıntılı bir deri çatlağı. Sanki bir gece önce kendimi dikenli bir ipe asmışım. İzi boynumu çepeçevre...

Buraları iyi bilir avludaki meşe. Kışını, yazını, gece çöken ayazını… Her şeyini bilir. Mesela Halep tarafından gelen yağmuru tadından...

Dere boyu yolu vardı evimizin. Hıdırpan’dan aşağıya doğru sekiz yüz metre kadar yürüyünce çıkılırdı önüne. Damı olmayan kireç boyalı...

Memleketin önde gelen şairleri onurlarına düzenlenen gece için Edebiyatçılar Lokali’nin tertip ettiği etkinlikte toplanmışlardı. Senede...

Pansiyondaki ilk gecemde, olacakları önceden biliyormuş gibi tedirgindim. Zaten ben hep tedirginim. Tedirginliğim acemiliğim ile...

"Kalk diyorum sana, ben oturuyorum. Anne, Mete gene benim yerime oturmuş." "Kavga yok, Mete kendi yerine geç" "Hayıır, ben oturacam."...

Dokuz numaralı perondan kalkan otobüs uzaklaşıp gözden kaybolana dek arkasından el salladı. Eli havada asılı, bakışları donuk, öylece...

Eller sertçe sarstı bedeni; tombul, yumruklaşmış parmaklar derin bir öfke ile tuttu, tuttu ve yere vurdu. *** Bir rüya gördüm. Bana çok...

Beni işe almamakla iyi halt ettiniz. Aferin size. Savunulabilir hiçbir yanı olmayan saçma sapan bir karar. Böyle yapacağınızı daha en...

Metro durağının hemen arkasında, semtin fallik sembolü olarak dikilen rezidans, şehre reverans yapıyor, elitlerin önünde asfalta kadar...

“Bilirsin, bizim hikâyelerde şehzadeler ya da padişahlar sevinçli bir haber alınca, kızları hastalıktan kurtulunca ya da oğulları...

“Evet, ben doktorum. Yardıma geldim.” Aslında bu fikir birden bire çıkmamıştı. Doktor olmayı buraya gelmeden önce tasarlamış, yarım günde...

Acaba bu koca şehirde beni öpmek isteyen kimse yok mudur, diye düşündüm aynada kendime bakarken. Sakal tıraşı olduğum zaman yüzüm pamuk...

Dün gibi hatırlıyorum o geceyi, dışarıda keskin bir kar havası vardı. Karabaş uluyor, köyün buz tutan kaldırım taşları gün ışığında...

Kapıdan cama… İrfan içerisi soğumasın diye aceleyle çekti kapıyı. Sokağın zehir gibi havası ciğerlerini yaktı. Hâlbuki iki dumanlanıp...